غزل مناجاتی اول مجلس، مدح و مناجات با سیدالشهدا علیه‌السلام
ای مــســیـح خـانـۀ طـه حـسـیـن یابن حـیـدر یابن زهـرا یا حـسین دست من کـوتاه مانـده از ضریح تو بگـیر این دست‌هایم را حسین خیر دنیا با تو مستی کردن است تو نـبـاشی مـرگ بر دنیا حسین! در تــمــام روزهــای زنــدگــیــم از هـمه خـسـتـه شـدم الا حـسـین از مــدیــنـه مـی‌روم تـا کــربــلا یا حسن گـفـتـم رسـیـدم تا حـسین غـرق بــودم در لـجـن‌زار گـنــاه هیچ‌کس کـاری نکـرد اما حـسین روی من آغوش خود را باز کرد! ای کـس و کـار من تـنهـا حـسین مـن از الان بــاز دل‌تـنـگ تــوأم باز دعـوت کن مرا ایـنجا حـسین یک غریب و سی هزار اهل زنا نیـزه‌ها کـند است! واویـلا حسین |